Share
Ο Παναθηναϊκός έκανε δικό του ένα από τα κορυφαία γκαρντ της Ευρώπης. Ποιος είναι ο Τι Τζέι Σορτς και πώς μπορεί να επηρεάσει το παιχνίδι των «πρασίνων»; Το αναλυτικό scouting report αποκαλύπτει τα δυνατά του σημεία, τις προκλήσεις στο fit με τον Ναν και το impact που μπορεί να έχει σε άμυνα και επίθεση.
Κείμενο του Γιώργου Δρογγίτη.
Ο Τι Τζέι Σορτς αποτέλεσε, τη σεζόν που μας πέρασε, τον καλύτερο πόιντ γκαρντ της Ευρώπης. Μετρώντας 19 πόντους, 7.3 ασίστ και 1 κλέψιμο α.α, ο Αμερικανός οδήγησε την Παρί σε μια απρόσμενη θέση στα πλέιοφ της Ευρωλίγκα και την κατάκτηση του πρωταθλήματος στην Γαλλία, απέναντι στην φιναλίστ του F4, Μονακό. Τι κάνει όμως τον Σορτς τόσο καλό και τόσο επιδραστικό στο παιχνίδι των ομάδων του; Και πόσο καλό είναι το fit του με τη νέα του ομάδα, τον Παναθηναϊκό;
Ταχύτητα/Έλεγχος Ρυθμού
Ο Παναθηναϊκός έχει αποτελέσει στη διετία του Έργκιν Άταμαν, μια, κατά κύριο λόγο, πικ εν ρολ επίθεση μισού γηπέδου. Αν και ο Σορτς, ο πιο PnR-heavy χειριστής στην Ευρώπη, μπορεί προφανώς να υποστηρίξει ένα τέτοιο αγωνιστικό μοντέλο, οι ομάδες του δεν έχουν άλλη επιλογή πέρα από το να ακολουθούν το ταχύτατο στυλ παιχνιδιού του και να τρέχουν μαζί του.
Η περσινή Παρί, ήταν μια ομάδα χτισμένη γύρω από την ικανότητα του Σορτς να τρέξει και να δημιουργήσει για τον εαυτό του ή για άλλους. Οι Γάλλοι ήταν στο top 5 της λίγκα, τόσο σε PACE (72.8), όσο και σε κατοχές ανά παιχνίδι (72.9). Χρησιμοποιούσαν την ικανότητα του Αμερικανού να τρέξει είτε μόνος του το γήπεδο παραλαμβάνοντας την πρώτη πάσα που ακολουθούσε το αμυντικό ριμπάουντ, είτε να εξαπολύσει μια outlet pass σε έναν εκ των πολλών αθλητικών παικτών με shooting ικανότητα που τον πλαισίωναν.
Ο Παναθηναϊκός, μια ομάδα που βρισκόταν σε μέτρια ποσοστά ταχύτητας στο παιχνίδι του πέρσι σε σχέση με την υπόλοιπη λίγκα (11ος σε pace, 9ος σε κατοχές), αν και δε θα γίνει Παρί, προσθέτει πλέον μια νέα δυναμική στην επίθεσή του, αυξάνοντας το versatility με το οποίο μπορεί να επικρατήσει έναντι του ανταγωνισμού του. Αν και ο Σορτς μάλλον δε θα έχει τους usage αριθμούς που έχει συνηθίσει να βλέπει στη Γαλλία, είναι χωρίς καμία αμφιβολία περισσότερο ο τύπος παίκτη που η ομάδα του προσαρμόζεται σε εκείνον, παρά το αντίστροφο. Ετοιμαστείτε λοιπόν να δείτε, ανά διαστήματα, έναν πιο ταχυδυναμικό Παναθηναϊκό από τη νέα αγωνιστική περίοδο.
PnR Scoring/Δημιουργία
Εκεί που ο Σορτς κάνει τη μεγαλύτερη διαφορά, είναι στην πικ εν ρολ δημιουργία. Το εντυπωσιακότερο κομμάτι της υπόθεσης, είναι ότι αυτό αποτελεί γεγονός, τη στιγμή που δε διαθέτει καλό σουτ τριών πόντων από το ύψος του μόλις 1,75. Οπότε, πώς το κάνει;
Αρχικά, το χαμηλό κέντρο βάρους του συνδυάζεται με ένα αδιανόητα γρήγορο πρώτο βήμα που κανείς δε μπορεί να ακολουθήσει, εξαιρετικά handles που τον ‘’ξεκλειδώνουν’’ από κλειστούς χώρους, και μια stop-and-go ταχύτητα, την οποία μπορεί να μεταφέρει κατευθείαν από το μηδέν στο εκατό. Αν και ο Αμερικανός, όπως είπαμε, δεν έχει σταθερό σουτ τριών πόντων, η pull-up ικανότητά του από μέση απόσταση, του ανοίγει όλη τη γκάμα επιλογών στο παιχνίδι του που τον κάνει τόσο καλό.
Ο Σορτς μετατρέπεται σε κίνδυνο θάνατο κάθε φορά που πλησιάζει τη ζώνη του mid-range. Αν και μπορεί να επιτεθεί από κάθε πλευρά, προτιμάει και είναι πιο αποτελεσματικός από τα αριστερά, όπου και έχει την ικανότητα να φτάσει ακόμα και αν οι άμυνες τον κάνουν force από τα δεξιά, χρησιμοποιώντας τη snake dribble. Με την άμυνα να κλείνει επιθετικά πάνω του από τα 4,5-5 μέτρα (όχι μόνο ο αμυντικός του αλλά και η helpside άμυνα με το λεγόμενο ‘’tag’’), ο 27χρονος point guard μπορεί είτε να πασάρει τη μπάλα έξω σε σουτέρ, είτε να βρει cutter (ο Χουάντσο και ο Όσμαν θα λατρέψουν να παίζουν μαζί του), είτε να τελειώσει ο ίδιος τη φάση από μέση ή κοντινή απόσταση. Είναι χαρακτηριστικό του πόσο πολύ ο αντίπαλος τον σέβεται από εκείνη τη ζώνη, το γεγονός ότι ο Σορτς δημιουργεί για τους συμπαίκτες του πασάροντας περισσότερο από εκεί, παρά από ένα rim attack του που φτάνει ακριβώς κάτω από το καλάθι και πασάρει προς τα έξω.
Η ικανότητά του να διαβάσει το παιχνίδι και να βρει τους ελεύθερους σουτέρ όταν τραβάει την άμυνα προς τα μέσα, να εκμεταλλευτεί το ρολάρισμα του ψηλού με bounce pass ή λόμπα, αλλά και η ευχέρεια με την οποία κάνει jump passes (επικίνδυνο ‘’σπορ’’ αλλά του επιτρέπει να δει πάνω από τις άμυνες), τον βοηθάει να κάνει τους συμπαίκτες του καλύτερους.
Μιλάμε, χωρίς αμφιβολία, για τον καλύτερο live-dribble passer του αθλήματος στη γηραιά ήπειρο. Οι στατικοί σουτέρ του Παναθηναϊκού (Χουάντσο, Γκριγκόνις, Μήτογλου κ.λπ.), και ο Ματίας Λεσόρ, ένας δυναμικός PnR finisher και mobile ψηλός, θα λατρέψουν να παίζουν μαζί του.
Ως σκόρερ από τέτοιες mid-range καταστάσεις, είναι φανερό πόσο πολύ έχει δουλέψει ο Σορτς σε πράγματα που κάνουν counter το μικρό μέγεθός του. Έχει πολύ γρήγορο release στο jump shot του, και χρησιμοποιεί high-arcing fadeaways όταν βρίσκεται από το αριστερό elbow, προκειμένου να δημιουργήσει το απαιτούμενο separation και να προλάβει να σουτάρει πάνω από ψηλότερους αντιπάλους. Αυτά είναι σουτ τεράστιας δυσκολίας, που όμως έχει τελειοποιήσει και αποτελούν σημαντικό όπλο στη φαρέτρα του.
Πηδώντας από το ένα ή και τα δύο πόδια, ο Σορτς έχει τεράστια έφεση και στα running floaters, σουτ απαραίτητα για ένα κοντό guard σαν κι αυτόν. Με όπλο την εξαιρετική επαφή που έχει με το καλάθι από μέση απόσταση και, για άλλη μια φορά, τη μεγάλη καμπύλη που βάζει για να αποφύγει shot blockers, ο MVP του Γαλλικού πρωταθλήματος καταφεύγει σε τέτοιες προσπάθειες για να επιβιώσει απέναντι στην ανούσια διαδικασία που θα ήταν το να μπαίνει συνεχώς σε μάχες επαφής με πιο φυσικούς από αυτόν παίκτες.
Η πρόταση του Ολυμπιακού σε Μίτσιτς και η οικονομική διαφορά
Γενικότερα, η ικανότητά του να επιτίθεται και να σκοράρει από μέση και κοντινή απόσταση, βασίζεται περισσότερο στην ταχύτητα, το craftiness και την επαφή που έχει με το καλάθι (εξαιρετικός επίσης σε ψηλά τελειώματα από κοντά με τη χρήση του ταμπλό), παρά με οποιαδήποτε απόπειρά του να πάει στην επαφή. Το άπιαστο πρώτο βήμα του και η stop-and-go ταχύτητά του, είναι το κλειδί στα πάντα που κάνει ως σκόρερ, και ο λόγος που είναι τόσο αποτελεσματικός σε switching iso καταστάσεις, παρά το γεγονός ότι δεν τρομάζει ως pull-up σουτέρ τριών πόντων.
Έχει απαντήσεις τόσο απέναντι σε switching άμυνες, όσο και σε blitz (βλέπει το γήπεδο, μπορεί να κάνει split τις παγίδες) αλλά και σε drop (του επιτρέπει να φτάνει μέχρι την αγαπημένη του μέση απόσταση). Αν αντίστοιχα προσπαθήσεις να πας under στο σκριν, του δίνεις ένα head start στο να τρέξει καταπάνω σου και να σε περάσει στα πόδια.
Για να βάλουμε όλα όσα λέμε και στη λογική των αριθμών, ο Σορτς ήταν την περασμένη αγωνιστική περίοδο ο μακράν κορυφαίος PnR χειριστής στην Ευρώπη, τόσο σε usage όσο και σε efficiency (9.4 κατοχές α.α. με 1.031 πόντους α.α.), τη στιγμή που κάτι αντίστοιχο συνέβαινε και στους δείκτες του ως isolation scorer (2.5 κατοχές με 1.049 πόντους). Οι αριθμοί αυτοί γίνονται ακόμα πιο εντυπωσιακοί αν τους συγκρίνουμε με τους αντίστοιχους του δεύτερου πιο ball-dominant guard στη λίγκα, και MVP της διοργάνωσης, Κέντρικ Ναν, ο οποίος είχε 0.890 πόντους σε 2.7 iso κατοχές, και 0.962 πόντους σε 7.2 PnR κατοχές. Το οποίο μας οδηγεί στο επόμενο ζήτημα της ανάλυσης του παιχνιδιού του Τι Τζέι Σορτς, που είναι το fit του στο backcourt των κυπελλούχων Ελλάδας.
Σορτς/Ναν: ένα προβληματικό fit ή ένα “τρομοκρατικό” δίδυμο;
Οποτεδήποτε δύο ή περισσότεροι σπουδαίοι παίκτες αγωνίζονται μαζί, το βασικό συστατικό της επιτυχίας είναι η λέξη «συμβιβασμός». Οι ομάδες που συνήθως φτάνουν μέχρι το τέλος του δρόμου και νικάνε, διαθέτουν εκτός από ταλέντο, και παιδιά που έχουν αποδεχτεί τον ρόλο τους και έχουν βάλει το «εγώ» τους κάτω από την ομάδα, προκειμένου να πετύχει αυτή τους στόχους της. Ο Έργκιν Άταμαν, είμαι βέβαιος, ότι παίρνει τον Σορτς γνωρίζοντας ότι θα είναι ο κινητήριος μοχλός στο decision-making και στην ταχύτητα με την οποία θα παίξει η ομάδα του. Άλλωστε, αυτός είναι ο μόνος τρόπος που ξέρει να παίζει και μπορεί να ανεβάσει το επίπεδο των ομάδων του, ο 27χρονος Αμερικανός.
Ο Σορτς, παρά το γεγονός ότι αποτελεί τον πιο δυναμικό χειριστή στην Ευρώπη, έχει ωστόσο από ελάχιστο έως μηδαμινό impact χωρίς τη μπάλα στα χέρια. Αν και βελτίωσε φέτος το ποσοστό του στα τρίποντα στην Ευρωλίγκα στο 41%, ο αριθμός προσπαθειών του είναι ακόμα πολύ μικρός (2.0 ανά αγώνα), δείγμα της έλλειψης εμπιστοσύνης που έχει σε αυτή του την ικανότητα. Το spot-up frequency του -που μας ενδιαφέρει ιδιαίτερα στη συγκεκριμένη συζήτηση για το fit του με τον Ναν- ήταν μόλις στο 1.3 κατοχές ανά αγώνα με 0.979 πόντους ανά τέτοια κατοχή. Αριθμοί που τον τοποθετούν πολύ κάτω, τόσο σε προσπάθειες όσο και σε efficiency, από το υπόλοιπο backcourt του Παναθηναϊκού, που σε αντίθεση με αυτόν, μπορεί κάλλιστα να παίξει χωρίς τη μπάλα.
Την ίδια ώρα, ο παρτενέρ του στην περιφέρεια του Παναθηναϊκού, ο Κέντρικ Ναν, είναι ένας εκ των αποτελεσματικότερων spot-up shooters στη λίγκα, με 1.162 πόντους ανά τέτοια προσπάθεια. Το τεχνικό επιτελείο των «πρασίνων» έκανε ήδη προσπάθειες μεσούσης της σεζόν πέρσι, ώστε να αυξήσει τις off-ball δράσεις μέσα από τις οποίες ο MVP του θα βγει για να σουτάρει τρίποντα, και κάτι αντίστοιχο πρέπει να συνεχίσει να κάνει και φέτος, στην ανακατανομή ρόλων που θα έχει το ανανεωμένο του backcourt.
Γιαννακόπουλος για Βαλαντσιούνας: «Πιστεύω πως η τελική απάντηση θα έρθει απόψε»
Τα στοιχεία μας λένε λοιπόν, ότι ο Σορτς είναι εξαιρετικά αποτελεσματικός με τη μπάλα, αλλά καθόλου καλός χωρίς αυτή, τη στιγμή που ο Ναν μπορεί να παίξει καλά και τους δύο ρόλους, αν και προτιμάει τον πρώτο. Ο προαναφερθείς «συμβιβασμός» πρέπει προφανώς να έρθει και από τους δύο παίκτες, αφού δε γίνεται ξαφνικά να αφαιρέσεις σε μεγάλο βαθμό από τον Ναν κομμάτια του παιχνιδιού του που τον κάνουν σπουδαίο, αλλά είναι ξεκάθαρο ότι για να λειτουργήσει το εγχείρημα, αυτός είναι που θα χρειαστεί να κάνει τις περισσότερες «θυσίες».
Αν και αυτό ίσως είναι ένα δύσκολο μοντέλο να «πουλήσεις» στον MVP της διοργάνωσης, από τα χέρια του οποίου ήρθαν οι περισσότερες επιτυχίες του Παναθηναϊκού την περασμένη σεζόν, είναι ξεκάθαρο ότι η περσινή (αναγκαία ίσως ελλείψει Λεσόρ) αγωνιστική φιλοσοφία της ομάδας δεν λειτούργησε και την έκανε μονοδιάστατη στα ματς που μετρούσαν πραγματικά. Αναπροσαρμογές και «θυσίες» λοιπόν, πρέπει να συμβούν για το γενικό καλό του συλλόγου. Και αν γίνουν, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι θα μιλάμε για το κορυφαίο, εκτελεστικά και δημιουργικά, backcourt της Ευρωλίγκα.
Άμυνα
Αν και υπάρχουν λίγα ψεγάδια στο επιθετικό παιχνίδι του Σορτς, δε μπορούμε προφανώς να πούμε το ίδιο και για την άλλη πλευρά του παρκέ. Με το μέγεθός του και τον αδύναμο κορμό του, ο Αμερικανός γίνεται αυτομάτως στόχος από κάθε αντίπαλη επίθεση. Είναι χαρακτηριστικό ότι στην Παρί, ο νέος εξαιρετικός αμυντικός του Ολυμπιακού, ο Τάισον Γουόρντ, ήταν συχνά αυτός που αναλάμβανε τα μαρκαρίσματα αντίπαλων point guards, με τον Σορτς να «κολλάει» περισσότερο πάνω σε wing shooters που δε μπορούσαν να τον απειλήσουν τόσο στην προσωπική φάση.
Με το επίπεδο στην Ευρωλίγκα ωστόσο να είναι πολύ υψηλό, τόσο αγωνιστικά όσο και τακτικά, το να τον κρύψει ο Παναθηναϊκός στην άμυνα θα είναι αδύνατο εγχείρημα. Η ομάδα του Άταμαν θα πρέπει να βρει τα σχήματα εκείνα που δίνουν την περισσότερη βοήθεια στον Σορτς, ώστε να είναι λιγότερο επιβλαβής, και κυρίως να εκτελεί τις περιστροφές του τακτικά σε ελίτ επίπεδο, αφού είναι δεδομένο ότι θα χάνει πολλές μάχες και οι «πράσινοι» θα μπαίνουν συχνά σε διαδικασία βοήθειας και, κατ’ επέκταση, «help the helper».
Οι σκέψεις του Ολυμπιακού για το συμβόλαιο του Λαρεντζάκη
Τη στιγμή που το τεχνικό επιτελείο δεν μπορεί να εμπιστευτεί τον Σορτς αμυντικά σε καταστάσεις απομόνωσης ή closeouts, υπάρχει θετικό impact από το πολύ καλό του ένστικτο στα passing lanes, όπου διαβάζει απρόσεκτες πάσες και κλέβει τη μπάλα (1.1 κλεψίματα πέρσι), δημιουργώντας transition ευκαιρίες για την ομάδα του. Είναι ένα κομμάτι που δείχνει τη γενικότερη αίσθηση που έχει για το παιχνίδι, παρά τους φυσικούς του περιορισμούς. Σε γενικότερο πλαίσιο, η επίθεση της ομάδας έχει τη δυνατότητα να είναι ίσως και ιστορικά καλή φέτος. Αν ταυτόχρονα η άμυνα δε μείνει πολύ πίσω, ο Παναθηναϊκός θα είναι μια πολύ, πολύ δύσκολη ομάδα να κερδίσεις.
Προσωπικότητα leader και winner
Τέλος, σε ένα σύνολο με σπουδαίες προσωπικότητες, ο επτάστερος προσθέτει ακόμη μία. Ο Σορτς είναι ένας ηγέτης στο παρκέ, που μιλάει και κατευθύνει τους συμπαίκτες του. Έχει δείξει ότι είναι ένας winner και σκληρός ανταγωνιστής, σε οποιοδήποτε επίπεδο κι αν έχει παίξει. Δε νομίζω ότι χρειάζεται να αναφερθούμε καν στο πόσο δυνατός είναι πνευματικά, ένα παιδί που χρειάστηκε σε όλη του την καριέρα να αποδείξει ότι μπορεί να πρωταγωνιστήσει ως ο -μόνιμα- κοντύτερος παίκτης στο γήπεδο. Η δουλειά που έχει κάνει τεχνικά και ψυχολογικά για να φτάσει στο επίπεδο που βρίσκεται αυτή τη στιγμή, είναι πραγματικά κάτι αξιοθαύμαστο.
Κλείνοντας, ο Τι Τζέι Σορτς διαθέτει μάλλον τα πιο ασφαλή χέρια από οποιονδήποτε άλλο χειριστή στην Ευρώπη αυτή τη στιγμή, για να αποτελέσει τον κινητήρα οποιασδήποτε επίθεσης. Προικισμένος με ένα μοναδικό, για το επίπεδο, playmaking και scoring πακέτο από τα 5 μέτρα και μέσα, αλλά και με μια αδιανόητη έκρηξη στο παιχνίδι του, ο Σορτς είναι έτοιμος να συνεχίσει να αποδεικνύει λάθος όλο τον κόσμο που τον αμφισβήτησε, και να παλέψει την ερχόμενη σεζόν για τον τίτλο της Ευρωλίγκα που λείπει από τη συλλογή του. Στον Παναθηναϊκό απέκτησαν, ίσως όχι τον καλύτερο, αλλά σίγουρα τον πιο fun to watch παίκτη στη λίγκα.
Διαβάστε επίσης…
Ακολουθήστε το stereasports.gr στο Google News για να έχετε έγκαιρη & έγκυρη τεχνική ενημέρωση
FOLLOW US
