Οι ακαδημίες δεν είναι βιτρίνα…

Το αναπτυξιακό μπάσκετ της Στερεάς Ελλάδας έχει ζωή, έχει ταλέντο και ανθρώπους με όραμα. Αυτό που του λείπει είναι ένα σταθερό θεμέλιο. Η αντίληψη ότι οι ακαδημίες δεν υπάρχουν για να εντυπωσιάζουν, αλλά για να διαμορφώνουν.

Σε κάθε γωνιά της Στερεάς, το μπάσκετ παραμένει ζωντανό. Τα παιδιά γεμίζουν τα γήπεδα, οι προπονητές διδάσκουν με μεράκι, οι ομάδες μοχθούν για να κρατήσουν τις δομές τους όρθιες. Όμως, όσο το ταλέντο δεν διοχετεύεται σωστά, όσο δεν καλλιεργείται με σχέδιο και υπομονή, το αποτέλεσμα μένει το ίδιο. Λίγα παιδιά προχωρούν, ακόμη λιγότερα μένουν…

Όχι βιτρίνα, αλλά θεμέλιο

Η λειτουργία των ακαδημιών δεν είναι για να δείχνει ωραία σε αφίσες ή στα social media. Ο ρόλος τους είναι να χτίζουν. Να διδάσκουν σωστά τις βασικές αρχές του παιχνιδιού, αλλά και τις αξίες που το συνοδεύουν. Η συνεργασία, η πειθαρχία, ο σεβασμός, αλλά και η ανθεκτικότητα.

Όταν μια ακαδημία υπάρχει μόνο για να κερδίζει ή να προβάλει «ταλέντα», χάνει την ουσία της αποστολής της. Όσο κυριαρχεί το πρόσκαιρο αποτέλεσμα, θυσιάζεται η εξέλιξη. Παιδιά ταλαντούχα δεν βρίσκουν περιβάλλον να αναπτυχθούν. Εκπαιδεύονται να παίζουν για να φαίνονται, όχι για να καταλαβαίνουν, να διαβάζουν και να δημιουργούν.

Μπασκετική εκπαίδευση και παιδαγωγική αποστολή

Σε πρόσφατες συνεντεύξεις με ανθρώπους του χώρου, συνειδητοποίησα πως υπάρχουν προπονητές που αντιλαμβάνονται πλήρως το πρόβλημα μέσα στον «πυρήνα» και αποτελούν τους ίδιους που προσπαθούν με τον δικό τους τρόπο να το λύσουν. Η πιο δυνατή και σημαντικότερη ατάκα, ήταν αυτή του κ. Χρήστου Μωραΐτη (διαβάστε τη συνέντευξη εδώ) και συγκεκριμένα το «πρώτα καλά παιδιά και μετά καλοί αθλητές». Αποτελεί πράγματι στάση ζωής για το μπάσκετ και όχι μόνο.

Οι σωστές ακαδημίες ξέρουν ότι πρώτα φτιάχνεις αθλητές και ανθρώπους και μετά ομάδες. Οι δομές που επενδύουν στην προπόνηση, στην τεχνική κατάρτιση, στη σωστή σωματική ανάπτυξη, στη ψυχική ενδυνάμωση, είναι αυτές που δίνουν μακροπρόθεσμα καρπούς. Δεν έχει σημασία αν το παιδικό σου τμήμα πήρε κύπελλο. Έχει σημασία αν, πέντε χρόνια αργότερα, τρεις, τέσσερις, δέκα παίκτες σου συνεχίζουν στην «πορτοκαλί θεά», έχουν αντέξει τις δυσκολίες, αγαπούν το παιχνίδι και έχουν εξελιχθεί σε προσωπικότητες που μπορούν να ηγηθούν, να συνεργαστούν και να μάθουν.

Το ζητούμενο είναι η διάρκεια και όχι η… εντύπωση

Ο εντυπωσιασμός είναι στιγμιαίος. Η ουσία χτίζεται με βάθος χρόνου. Το μπασκετικό οικοδόμημα στη Στερεά Ελλάδα -και τονίζω εκ νέου όχι μόνο- θα προχωρήσει μόνο όταν πάψει να αντιμετωπίζει τις ακαδημίες ως βιτρίνες και αρχίσει να τις στηρίζει ως σχολεία. Με εκπαιδευτικά προγράμματα, με επιμόρφωση προπονητών, με συνέχεια και με ευθύνη. Για να φτάσει το ταλέντο στο επίπεδο που του αξίζει, χρειάζονται βάσεις. Όχι λάμψη.

Διαβάστε επίσης…

• Με 29 παίκτες στην Ολλανδία ο Ολυμπιακός, εν αναμονή Στρεφέτσα
• Έξτρα 500 φθηνά εισιτήρια από τον Παναθηναϊκό για το ματς με τη Ρέιντζερς
• Επέστρεψε στον Άρη ο Πουλιανίτης
• «Κλειδώνει» η ανανέωση του Κωνσταντέλια στον ΠΑΟΚ
• Τα δύο μπόνους που συμφώνησε ο Παναθηναϊκός για Βαγιαννίδη