Μια μπάλα, ένα παιδί, χιλιάδες όνειρα: Η ιστορία του Νίνη και του… ποδοσφαίρου

Υπάρχουν ονόματα που γράφονται στα… κιτάπια της ιστορίας με χρυσά γράμματα για τις κατακτήσεις τους, αλλά υπάρχουν κι εκείνα που μένουν χαραγμένα στη μνήμη για όσα αντιπροσώπευσαν και για τα συναισθήματα που δημιούργησαν. Ο Σωτήρης Νίνης ανήκει στη δεύτερη κατηγορία.

Το ποδόσφαιρο δεν είναι μόνο τρόπαια, ρεκόρ και στατιστικά. Είναι κυρίως ιστορίες. Ιστορίες παιδιών που κλώτσησαν μια μπάλα στις αλάνες, που κοιμήθηκαν με αυτήν δίπλα στο κεφάλι τους, που έτρεξαν ξυπόλυτα στο χώμα πιστεύοντας ότι μια μέρα θα τους δει ο κόσμος. Ο Σωτήρης Νίνης υπήρξε μία από αυτές τις ιστορίες. Όχι επειδή έτρεξε… ξυπόλητος στο χώμα, αλλά επειδή έζησε το ποδόσφαιρο όπως ακριβώς ονειρευόταν κάθε έφηβος. Ενσάρκωσε με τον πιο γνήσιο τρόπο το όνειρο κάθε παιδιού που αγάπησε το άθλημα.

Ήταν δεκαέξι χρονών όταν φόρεσε τη φανέλα του Παναθηναϊκού. Ένα παιδί που έμοιαζε να κουβαλά μαζί του την αγνότητα του παιχνιδιού. Εκείνη η στιγμή ήταν το ξεκίνημα μίας καριέρας, αλλά και μία σημαντική υπενθύμιση σε όλους πως το ποδόσφαιρο γεννιέται από τα όνειρα. Κάθε παιδί που έπαιζε -και παίζει- μπάλα στη γειτονιά του, κρύβει μέσα του έναν μικρό Νίνη. Κάθε φορά που παίρνει την μπάλα και φαντάζεται ότι σκοράρει μπροστά σε χιλιάδες θεατές, ζει το ίδιο όνειρο που εκείνο το βράδυ έζησε ο έφηβος Σωτήρης.

Το ποδόσφαιρο έχει μια σπάνια ικανότητα να σε απογειώνει και την ίδια στιγμή να σε προσγειώνει «βίαια», απότομα, με τρόπο που σε πονάει και σε κάνει να θες να τα παρατήσεις. Ο Νίνης το έζησε αυτό στο έπακρο και το ανέφερε άλλωστε στο «αντίο» του. Τη μία στιγμή ήταν το «θαύμα» που έκανε όλη την Ευρώπη να μιλά γι’ αυτόν και την άλλη, οι τραυματισμοί και οι συγκυρίες του έκλειναν τον δρόμο. Το ποδόσφαιρο, όπως και η ζωή, δεν χαρίζει τίποτα εύκολα. Από τη μία στιγμή στην άλλη μπορείς να βρεθείς από το όνειρο στην απογοήτευση. Το ποδόσφαιρο έχει μία… αμείλικτη σκληρότητα και ο Νίνης το έμαθε -και- αυτό από νωρίς.

Η πορεία του, μοιάζει με καθρέφτη. Όπως στη ζωή, έτσι και στο ποδόσφαιρο, δεν κερδίζουν όλη την κορυφή. Είναι δύσκολο να αρπάξεις την ευκαιρία, αλλά είναι ακόμη πιο δύσκολο να της δώσεις… διάρκεια. Επομένως, όταν σου παρουσιάζεται η ευκαιρία αυτή, είναι ιδιαίτερα σημαντικό να τη ζήσεις στο έπακρο, με όλα σου τα συναισθήματα. Άλλωστε, όπως εξίσου ανέφερε και ο ίδιος, όλα είναι μαθήματα ζωής.

Το ποδόσφαιρο είναι ο χώρος όπου οι ψευδαισθήσεις συναντούν στον δρόμο τους τις αλήθειες. Εκεί οπού η χαρά μίας στιγμής μπορεί να σβήσει μέσα σε έναν τραυματισμό ή μία κακή απόφαση, όμως η ανάμνηση παραμένει και σκιαγραφεί πάντα τα συναισθήματα στο πρόσωπο εκείνου που τα έχει ζήσει.

Η ιστορία του Νίνη αφήνει πίσω της το πάθος, την αγάπη και το όνειρο. Το ποδόσφαιρο δεν είναι μόνο για εκείνους που σηκώνουν κούπες και καταγράφουν αμέτρητους αριθμούς. Είναι και για τα παιδιά που τόλμησαν να ζήσουν το όνειρο και να μας το μεταδώσουν. Είναι για τον πιτσιρικά που συνεχίζει να παίζει μπάλα στο σχολείο, πιστεύοντας πως μία μέρα μπορεί να γίνει κι αυτός «ο νέος Νίνης»,

Είναι για τον ερασιτέχνη ποδοσφαιριστή, που δουλεύει 12ώρο και όταν γυρνάει σπίτι, τρώει, βάζει τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια στον σάκο και πηγαίνει στο γήπεδο. Γιατί, ακόμη και μετά από απίστευτη κούραση της καθημερινότητας, το χορτάρι είναι το μέρος όπου ζει την ίδια μαγεία που ένιωσε κάποτε ο Νίνης, ο οποίος συνέχισε να τη νιώθει κάθε φορά που έμπαινε στο γήπεδο ακόμη και τα τελευταία χρόνια. Το παιχνίδι που σε γεμίζει ζωή, που σε διδάσκει υπομονή και επιμονή, θυμίζει ότι τα όνειρα δεν τελειώνουν σε κανέναν τραυματισμό, σε καμία λάθος απόφαση, σε κανένα «χαμένο ταλέντο», σε σφύριγμα λήξης. Υπάρχουν αμέτρητες αντίστοιχες περιπτώσεις ποδοσφαιριστών που δεν έπιασαν το δικό τους «ταβάνι», όμως συνέχισαν να αγωνίζονται όπου μπορούσαν. Όχι απλά για να βγάλουν το «μεροκάματο», αλλά επειδή το ποδόσφαιρο είναι αυτό που αγαπούσαν.

Η απόσυρση του Σωτήρη Νίνη, στάθηκε αφορμή να δω εκ νέου γραπτώς τις δύο όψεις του νομίσματος του ποδοσφαίρου και να τα… παντρέψω με την πορεία του 35χρονου πλέον Σωτήρη. Το ποδόσφαιρο είναι για όλους όσοι το αγαπούν πραγματικά. Ίσως αυτό είναι το μεγαλύτερο μάθημα. Να παίζουμε, να ονειρευόμαστε, να αγαπάμε αυτό που κάνουμε με όλη μας την καρδιά, διότι αυτό είναι που μένει…

Διαβάστε επίσης…

• Μια μπάλα, ένα παιδί, χιλιάδες όνειρα: Η ιστορία του Νίνη και του… ποδοσφαίρου
• Σενάρια επιστροφής του Τσιμίκα στον Ολυμπιακό
• Απόλλων Λιβαδειάς: Τεχνικός διευθυντής ο Κουβάρας – Προπονητές ακαδημιών οι Παπαθανασίου και Τσιλιγιάννης
• Έρχεται στην Αθήνα ο Σάντσες – «Πυροδοτεί» τη… βόμβα ο Παναθηναϊκός
• Εθνική Κορασίδων: Πού θα δείτε την πρεμιέρα του EuroBasket U16 με αντίπαλο τη Βόρεια Μακεδονία