Share
Ο Χρήστος Μωραΐτης μίλησε αποκλειστικά στο StereaSports.gr σε μία εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη γύρω από το μπάσκετ, περνώντας μεταξύ άλλων μαθήματα… ζωής, που έχουν την ευκαιρία να κουβαλούν οι αθλητές του και έξω από την «πορτοκαλί θεά».
Ο Χρήστος Μωραΐτης είναι ένας από εκείνους τους προπονητές που δεν σταματούν ποτέ να μαθαίνουν, να εξελίσσονται και να προσπαθούν να δώσουν το κάτι παραπάνω στο άθλημα που αγαπούν. Με μακρά πορεία στον χώρο του αναπτυξιακού μπάσκετ και σταθερή παρουσία σε ομάδες που δίνουν έμφαση στη δημιουργία και την εξέλιξη παικτών, έχει καταφέρει να κερδίσει τον σεβασμό τόσο των συναδέλφων του, όσο και των αθλητών που έχει προπονήσει.
Στη συνέντευξη που ακολουθεί, ο Χρήστος Μωραΐτης μιλά για το όραμά του, την καθημερινότητά του στο γήπεδο, τις προπονητικές αρχές που τον καθοδηγούν, αλλά και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει ένας κόουτς στις μικρές ηλικίες. Με λόγο άμεσο, ειλικρινή και γεμάτο μεράκι, μας μεταφέρει τη δική του οπτική για το πώς πρέπει να χτίζεται ένας παίκτης -και κυρίως ένας άνθρωπος- μέσα από το άθλημα του μπάσκετ
-Τι σημαίνει για εσάς προσωπικά το μπάσκετ μετά από τόσα χρόνια; Πότε νιώσατε ότι έγινε κάτι πολύ παραπάνω από ένα άθλημα στη ζωή σας;
«Για μένα το μπάσκετ δεν ήταν και δεν είναι απλώς ένα παιχνίδι. Είναι ένα συνεργατικό άθλημα που σε βοηθά να αντιληφθείς σημαντικές αρχές της ζωής όπως η συνεργασία, η πειθαρχεία ο σεβασμός, η διαχείριση επιτυχίας αλλά και αποτυχίας κλπ. Γενικά το μπάσκετ είναι μια μικρογραφία της ζωής μας ή αν θες ένα σχολείο της καθημερινότητάς μας Από την στιγμή που νοιώθεις και καταλαβαίνεις ότι σε βοηθά να χτίσεις τον χαρακτήρα σου και να αντιμετωπίζεις δυσκολίες της ζωής με την ίδια νοοτροπία που αντιμετωπίζεις έναν αντίπαλο πάνω στις αρχές που προανέφερα εκεί συνειδητοποιείς ότι η καλαθοσφαίριση δεν ήταν απλώς ένα άθλημα. Μπορεί να αποτελέσει το πλαίσιο μέσα στο οποίο μπορεί να μεγαλώσει άνθρωπος».
-Αν γυρίσουμε πίσω, ποια στιγμή στην πορεία σας θεωρείτε καθοριστική για το πώς εξελιχθήκατε σαν προπονητής και άνθρωπος;
«Αν γυρίσω πίσω, η πιο καθοριστική στιγμή στην πορεία μου ήταν όταν ασχολήθηκα με τα τμήματα υποδομής στον Γ.Σ. Ιτέας σε μια περίοδο που η ομάδα χρειαζόταν κατεύθυνση, ενότητα και όραμα. Δεν ήταν μόνο η πρόκληση στο αγωνιστικό κομμάτι αλλά η ευθύνη απέναντι σε παιδιά που με κοίταζαν στα μάτια περιμένοντας όχι μόνο έναν προπονητή, αλλά και έναν άνθρωπο που θα τους στηρίξει, θα τους καθοδηγήσει και θα τους μάθει να αγαπούν το παιχνίδι. Εκεί άρχισα να καταλαβαίνω πραγματικά τι σημαίνει να είσαι προπονητής: να έχεις επιρροή στις ζωές άλλων ανθρώπων, πέρα από το σκορ και τα αποτελέσματα. Οι πρώτες αποτυχίες οι πρώτες επιτυχίες, , η πρώτη φορά που ένιωσα ότι η ομάδα άρχισε να χτίζει χαρακτήρα σύμφωνα με την φιλοσοφία μου ήταν η στιγμή που ένιωσα πως εξελίσσομαι όχι μόνο σαν κόουτς, αλλά και σαν άνθρωπος. Κάπως έτσι άρχισαν όλα».
Φραγκούλης στο StereaSports.gr: «Θέλουμε να χτίσουμε έναν κορμό που θα φέρει τις επιτυχίες που αξίζει η ιστορία του Άρη Θήβας»
– Αν δεν κάνω λάθος, η ενασχόλησή σας με τον Γ.Σ. Ιτέας άρχισε το καλοκαίρι του 1999. Πώς προέκυψε και τι σας κράτησε δεμένο με τον σύλλογο όλα αυτά τα χρόνια
«Όλα ξεκίνησαν το καλοκαίρι του 1999 όταν ο πρόεδρος και ιδρυτής του ΓΣ Ιτέας κ. Κουτρόγιαννος Νίκος μου έκανε πρόταση να αναλάβω την ομάδα εν λευκώ. Ήταν μια εποχή που τίποτα δεν ήταν δεδομένο και τα πάντα ξεκινούσαν από το μηδέν. Η πρόταση να αναλάβω προπονητικά καθήκοντα στον Γ.Σ. Ιτέας ήρθε απλά, ανθρώπινα,από έναν άνθρωπο που θα τον ευγνωμονώ για πάντα. Όμως για μένα, εκείνη η στιγμή αποδείχθηκε η αρχή μιας διαδρομής ζωής. Αυτό που με κράτησε δεμένο με τον σύλλογο δεν ήταν μόνο το μπάσκετ. Ήταν οι άνθρωποι, οι σχέσεις, τα παιδιά που μεγάλωσαν μέσα από την ομάδα, οι οικογένειες που εμπιστεύτηκαν το παιδί τους σε εμάς. Υπήρχαν στιγμές μεγάλης χαράς, αλλά και δύσκολες περίοδοι, απογοητεύσεις, προσπάθειες που δεν ευοδώθηκαν. Όμως, μέσα σε όλα αυτά, υπήρχε πάντα κάτι αυθεντικό η αγάπη για την ομάδα, το ότι είμαστε όλοι κομμάτι ενός συνόλου που παλεύει για κάτι μεγαλύτερο από την προσωπική επιτυχία. Ο Γ.Σ. Ιτέας για μένα δεν είναι απλά ο σύλλογος στον οποίο εργάζομαι. Είναι οικογένεια, είναι κομμάτι της ταυτότητάς μου. Και αυτό, μετά από τόσα χρόνια, δεν αλλάζει. Με την ευκαιρία που μου δίνεται να εκφράσω και τις ευχαριστίες μου προς το τωρινό ΔΣ του συλλόγου για την εμπιστοσύνη που μου δείχνει και να τονίσω πως η συνεργασία μας για την ώρα είναι άψογη!»
Ως «μηχανή παραγωγής ταλέντων», με τον Γ.Σ. Ιτέας έχετε αναδείξει πολλούς και εθνικά αναγνωρισμένους παίκτες. Πώς περιγράφετε τη δουλειά που πραγματοποιείται στην ομάδα;
«Η έκφραση “μηχανή παραγωγής ταλέντων” μας τιμά, αλλά πίσω της κρύβονται πολλά χρόνια σκληρής, αθόρυβης δουλειάς. Στον Γ.Σ. Ιτέας δεν κοιτάξαμε ποτέ απλώς να ‘βγάλουμε παίκτες’. Πρώτα και πάνω απ’ όλα, προσπαθήσαμε να διαμορφώσουμε σωστούς ανθρώπους, με σεβασμό, πειθαρχία και αγάπη για την ομαδικότητα και την συνεργασία. Από εκεί και πέρα, ναι υπήρξαν παιδιά που ξεχώρισαν, που έφτασαν σε εθνικό επίπεδο, και αυτό είναι η μεγαλύτερη δικαίωση. Η δουλειά μας βασίζεται σε υπομονή, συνέπεια και εξατομικευμένη προσέγγιση. Βλέπουμε κάθε παιδί ξεχωριστά τι ανάγκες έχει, πώς μπορεί να εξελιχθεί, όχι μόνο τεχνικά ή τακτικά αλλά κυρίως ψυχολογικά. Δεν υπάρχει μαγική συνταγή. Υπάρχει καθημερινή παρουσία στο γήπεδο, σωστός σχεδιασμός, στήριξη στις μικρές ηλικίες και μια κουλτούρα-φιλοσοφία που βάζει την πρόοδο των παιδιών πάνω από την κάθε νίκη. Όταν βλέπεις έναν αθλητή που ξεκίνησε σε ηλικία 5 ετών να φτάνει να αγωνίζεται σε υψηλό επίπεδο ή να παίρνει κλήση σε εθνική ομάδα, το συναίσθημα είναι μοναδικό. Αλλά ακόμα πιο σημαντικό είναι όταν τον συναντάς, σε κοιτά στα μάτια και σου λέει “ευχαριστώ” για ότι μου πρόσφερες. Αυτό για μένα δεν ανταλλάσσεται με τίποτα».
-Η παιδική ομάδα του συλλόγου έχει φτάσει στο Fina l8 της Ελλάδας και εσείς δεν κρύψατε τη συγκίνησή σας. Τι σας έμεινε πιο έντονα από αυτή την πορεία
«Η συμμετοχή μας στο Final-8 της Ελλάδας ήταν για μένα μια από τις πιο συγκινητικές στιγμές της διαδρομής μου. Όχι τόσο για το αποτέλεσμα, όσο για το ταξίδι μέχρι εκεί. Ήταν μια επιβεβαίωση πως ό,τι χτίζεται με συνέπεια, αγάπη και πίστη, μπορεί να φτάσει πολύ ψηλά, ακόμα και όταν προέρχεται από μια μικρή επαρχιακή ομάδα όπως η Ιτέα. Αυτό που μου έμεινε πιο έντονα δεν ήταν ένα καλάθι, μια νίκη ή μια στιγμή πανηγυρισμού. Ήταν η χαρά στα μάτια των παιδιών. Ήταν το σπινθηροβόλο βλέμμα τους. Ήταν οι γονείς στις εξέδρες που έκλαιγαν από χαρά. Ήταν το βλέμμα της πόλης μας, που έβλεπε το όνομά της ανάμεσα στους μεγάλους του ελληνικού μπάσκετ. Και κυρίως, ήταν η αίσθηση ότι αυτά τα παιδιά κατάλαβαν κάτι πολύ πιο σημαντικό: ότι με σκληρή δουλειά και πίστη, τίποτα δεν είναι απλησίαστο. Η Ιτέα στο Final-8 δεν ήταν απλώς μια συμμετοχή. Ήταν μια ιστορία που θα τη λέμε για χρόνια και μια απόδειξη ότι το όνειρο ξεκινά από το τοπικό γήπεδο, αλλά μπορεί να φτάσει σε όλη την Ελλάδα».
-Δίνετε έμφαση στην ανάπτυξη χαρακτήρα με… μότο το «πρώτα καλά παιδιά, μετά καλοί αθλητές». Πώς το καλλιεργείτε αυτό στην καθημερινή δουλειά;
«Το ‘πρώτα καλά παιδιά, μετά καλοί αθλητές’ δεν είναι απλώς μια έκφραση είναι στάση ζωής και προπονητικής φιλοσοφίας. Πιστεύω ακράδαντα ότι αν δεν έχεις σωστές βάσεις σαν άνθρωπος, δεν μπορείς να πας μακριά ούτε στο μπάσκετ, ούτε πουθενά αλλού. Και αυτό προσπαθούμε να το καλλιεργούμε από την πρώτη προπόνηση, από την πιο μικρή ηλικία. Δουλεύουμε πολύ στην καθημερινότητα με σεβασμό, πειθαρχία, ομαδικότητα. Δεν ανεχόμαστε την αλαζονεία, την έλλειψη προσπάθειας ή το ‘εγώ’ πάνω από το ‘εμείς’. Οι παίκτες μαθαίνουν να μιλούν με σωστό τρόπο, να ακούν, να βοηθούν ο ένας τον άλλον, να ζητούν συγγνώμη όταν χρειάζεται. Δεν είναι απλό είναι μια διαδικασία που θέλει χρόνο, συνέπεια και πάνω απ’ όλα, προσωπική επαφή. Στο τέλος της ημέρας, αυτό που μετράει για μένα είναι όταν ένα παιδί που ίσως δεν έγινε ποτέ επαγγελματίας παίκτης (το πιο πιθανό) έρχεται χρόνια μετά και σου λέει: ‘κόουτς, όσα μου μάθατε με βοήθησαν στη ζωή μου’. Εκεί καταλαβαίνεις ότι έχεις πετύχει κάτι πολύ πιο σημαντικό από έναν τίτλο ή μια διάκριση».
Μ. Θεοδώρου: «Μία γυναίκα, ακόμα και στην Α1, πρέπει να δουλεύει, ενώ προσπαθεί να είναι στην καλύτερη φόρμα για το άθλημά της»
-Ποια είναι η σημαντικότερη αξία που θέλετε να εμπνεύσετε στους μικρούς σας παίκτες μέσα από την ομάδα;
«Αν έπρεπε να κρατήσω μόνο μία αξία, αυτή θα ήταν η υπευθυνότητα. Θέλω τα παιδιά να καταλαβαίνουν ότι κάθε τους πράξη, μέσα κι έξω από το γήπεδο, έχει συνέπεια. Ότι αν θέλεις να εξελιχθείς είτε σαν αθλητής είτε σαν άνθρωπος πρέπει να αναλάβεις ευθύνη: για την προσπάθειά σου, για τη συμπεριφορά σου, για την ομάδα σου. Η υπευθυνότητα τα βοηθά να γίνουν σταθεροί χαρακτήρες, όχι απλώς παίκτες που παίζουν καλά. Όταν ένα παιδί μάθει να τηρεί τον λόγο του, να σέβεται τον προπονητή και τους συμπαίκτες του, να έρχεται στην ώρα του, να μη φοβάται να παραδεχτεί ένα λάθος τότε χτίζουμε όχι μόνο έναν καλό αθλητή, αλλά έναν άνθρωπο που μπορεί να σταθεί στη ζωή με αξιοπρέπεια. Φυσικά, μαζί με την υπευθυνότητα, έρχονται και άλλες αξίες το ήθος, η ομαδικότητα, η επιμονή. Όμως όλα ξεκινούν από το να καταλάβει το παιδί ότι τίποτα δεν του χαρίζεται. Ό,τι αξίζει, το κερδίζεις με χαρακτήρα».
-Ένας προπονητής με τόσα χρόνια στο γήπεδο σίγουρα δεν σταματά να μαθαίνει. Παρακολουθείτε πολύ μπάσκετ; Τι σας αρέσει να βλέπετε περισσότερο;
«Ποτέ δεν σταματάς να μαθαίνεις, αυτό είναι σίγουρο. Ανεξαρτήτως πόσα χρόνια έχεις στον πάγκο, το μπάσκετ συνεχώς εξελίσσεται, και το να παρακολουθείς νέες τακτικές, νέες φιλοσοφίες, που εμφανίζονται στην εξέλιξη του παιχνιδιού, είναι για μένα μια αέναη διαδικασία μάθησης. Πρόσφατα μάλιστα παρακολούθησα το σεμινάριο προπονητών της Ευρωλίγκας, Ναι, παρακολουθώ πολύ μπάσκετ είτε σε εθνικό και διεθνές επίπεδο είτε σε τοπικό. Μπάσκετ να είναι κι ότι θέλει ας είναι. Σίγουρα πάντως παρακολουθώ τα μεγάλα πρωταθλήματα όπως την EuroLeague, το NBA, και φυσικά τις εθνικές ομάδες, γιατί εκεί μπορείς να δεις τις τελευταίες εξελίξεις. Πάντως, αυτό που μου αρέσει να βλέπω περισσότερο είναι η εξέλιξη των παιδιών που έχω δουλέψει με αυτά. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ικανοποίηση από το να βλέπεις τους παίκτες σου να εφαρμόζουν αυτά που δουλέψατε μαζί στο γήπεδο, να εξελίσσονται και να μεγαλώνουν μέσα από το παιχνίδι».
-Ποιο είναι το όραμά σας για την τοπική κοινωνία της Ιτέας μέσω του μπάσκετ; Τι αλλαγές θα θέλατε να δείτε στα επόμενα χρόνια;
«Το όραμά μου για την τοπική κοινωνία της Ιτέας μέσω του μπάσκετ είναι απλό, αλλά βαθύ: να δημιουργήσουμε μια κοινότητα που να αγκαλιάζει το άθλημα και ταυτόχρονα να χτίζει χαρακτήρες και αξίες που θα διαρκέσουν πέρα από τα όρια του γηπέδου. Θέλω το μπάσκετ να γίνει όχι μόνο μια επιλογή για τα νέα παιδιά, αλλά και ένας τρόπος για να μάθουν για τη συνεργασία, την πειθαρχία και τον σεβασμό. Να είναι ένα μέσο για κοινωνικοποίηση, για υγιή ανταγωνισμό καιμκυρίως, για δημιουργία ταυτότητας και υπερηφάνειας στην πόλη μας. Στα επόμενα χρόνια, θα ήθελα να δω το μπάσκετ να ενισχύει τη θέση του ως ένα από τα αθλήματα στην Ιτέα, με μεγαλύτερη συμμετοχή από τα παιδιά, περισσότερο κόσμο στις κερκίδες του κλειστού γυμναστηρίου(δεν έχουμε βέβαια παράπονο) και μεγαλύτερη στήριξη από την τοπική κοινωνία. Επιπλέον, θα ήθελα να δω την Ιτέα να είναι περισσότερο συνδεδεμένη με τη στήριξη του αθλητισμού σε τοπικό επίπεδο με περισσότερους χορηγούς, μεγαλύτερη στήριξη από τον Δήμο μας, καλύτερες υποδομές, και περισσότερες ευκαιρίες για τα παιδιά να βρουν το δρόμο τους μέσω του αθλητισμού. Το όνειρο μου είναι να φτιάξουμε έναν τόπο όπου κάθε παιδί, ανεξαρτήτως κοινωνικοοικονομικής κατάστασης, θα έχει την ευκαιρία να αναδείξει το ταλέντο του και να μάθει από τον αθλητισμό αξίες που θα τον συνοδεύουν σε όλη του τη ζωή όπως είπα και παραπάνω».
Καφρίτσας: «Τα χρήματα στο μπάσκετ είναι προσφορά – Δύσκολη, αλλά αναγκαία η μετακόμιση στο Δίστομο»
-Τι είναι αυτό που ακόμα σας συγκινεί ή σας κινητοποιεί να μπαίνετε στο γήπεδο τόσα χρόνια μετά;
«Αυτό που με συγκινεί και με κινητοποιεί να μπαίνω στο γήπεδο κάθε μέρα, τόσα χρόνια μετά, είναι η ίδια η διαδικασία της εξέλιξης. Όχι μόνο η προσωπική, αλλά κυρίως η ομαδική. Το να βλέπεις τα παιδιά να βελτιώνονται, να ξεπερνούν τα όριά τους, να μαθαίνουν και να ωριμάζουν μέσα από το μπάσκετ, είναι κάτι που με γεμίζει και με κάνει να νιώθω ότι η δουλειά μου έχει πραγματικό νόημα. Επιπλέον, με συγκινεί το γεγονός ότι το μπάσκετ, και γενικότερα ο αθλητισμός, έχει τη δυνατότητα να δημιουργεί δεσμούς, να ενώνει διαφορετικούς ανθρώπους και να φτιάχνει οικογένειες. Η Ιτέα για μένα είναι ακριβώς αυτό, μια μεγάλη οικογένεια, και όταν βλέπω την ενέργεια και το πάθος των παιδιών και των γονιών, αυτό με γεμίζει με όρεξη να συνεχίσω».
Πώς βλέπετε το επίπεδο του μπάσκετ στη Στερεά Ελλάδα σήμερα; Έχουν αλλάξει τα πράγματα τα τελευταία χρόνια σε σχέση με την εποχή που ξεκινήσατε;
«Το επίπεδο του μπάσκετ στη ΕΣΚΑΣΕ σήμερα, χωρίς αμφιβολία, είναι πολύ πιο υψηλό από ό,τι όταν ξεκινούσα να παίξω μπάσκετ εγώ. Τα τελευταία χρόνια, οι Σύλλογοι έχουν δείξει σημαντική πρόοδο, τόσο σε επίπεδο υποδομών όσο και σε επίπεδο ποιότητας αθλητών, σε επίπεδο προπονητών κλπ. Αναμφίβολα λοιπόν τα πράγματα έχουν αλλάξει προς το καλύτερο. Όταν ξεκινούσα, οι ομάδες της ΕΣΚΑΣΕ ήταν πιο λίγες και παλεύανε κυρίως για να επιβιώσουν. Σίγουρα, το επίπεδο του μπάσκετ στην περιοχή της Ανατολικής Στερεάς και της Εύβοιας δεν είναι ακόμη σε επίπεδο ΕΣΚΑ ή ΕΣΚΑΝΑ, όμως η πρόοδος είναι εμφανής. Ελπίζουμε ότι τα επόμενα χρόνια, με το νέο ορεξάτο ΔΣ της ΕΣΚΑΣΕ με τη στήριξη των τοπικών αρχών, τη βελτίωση των υποδομών και την ανάπτυξη των ακαδημιών, το επίπεδο του αθλήματος θα συνεχίσει να ανεβαίνει. Επίσης θα ήθελα να δω αγωνίζονται περισσότερα νέα παιδιά με αρκετό χρόνο συμμετοχής και σημαντικό ρόλο».
Θεοδώρου στο StereaSports.gr: «Επώδυνη απόφαση το να σταματήσει να υπάρχει η Κύμη»
-Ποια θεωρείτε τη μεγαλύτερη πρόκληση για τις ομάδες της ΕΣΚΑΣΕ, ειδικά στα τμήματα υποδομής; Υπάρχει κάτι που θα θέλατε να αλλάξει στον τρόπο που λειτουργεί η Ένωση ή το πρωτάθλημα;
«Η μεγαλύτερη πρόκληση για τις ομάδες της ΕΣΚΑΣΕ, ειδικά στα τμήματα υποδομής, είναι η έλλειψη επαρκούς υποστήριξης και πόρων για την ανάπτυξη των ακαδημιών. Οι περισσότερες ομάδες της περιοχής μας δεν διαθέτουν ίχνος χρηματοδότησης για τις υποδομές τους. Οι ομάδες σε πιο μεγάλες πόλεις έχουν μεγαλύτερη ευελιξία πάνω σε αυτό με αποτέλεσμα να δυσκολευόμαστε να ανταγωνιστούμε ομάδες με υψηλότερο επίπεδο. Επίσης, η έλλειψη κατάλληλων αθλητικών χώρων σε πολλές περιοχές περιορίζει τις δυνατότητες των ομάδων να αναπτύξουν την δυναμική τους στο μέγιστο δυνατό επίπεδο. Ένα ακόμα μεγάλο πρόβλημα είναι η στελέχωση με καταρτισμένους προπονητές. Η ποιότητα του προπονητή θεωρώ πως είναι το πιο βασικό συστατικό για την ανάπτυξη των παιδιών και τη σωστή καθοδήγησή τους, αλλά πολλές φορές οι ομάδες δυσκολεύονται να βρουν προπονητές με την απαραίτητη εμπειρία γνώση και μεράκι. Ο καλύτερος προπονητής ενός σωματείου για μένα πρέπει να βρίσκεται στις ακαδημίες αυτού και όχι στο αντρικό τμήμα όπως συμβαίνει συνήθως. Πιστεύω ότι η Ένωση θα μπορούσε επίσης να επενδύσει περισσότερο στην στήριξη των τοπικών σωματείων για παράδειγμα, με περισσότερα σεμινάρια για τους προπονητές, αλλά και με την οργάνωση περισσότερων τουρνουά και αγώνων μεταξύ των ακαδημιών, ώστε τα παιδιά να αποκτούν εμπειρία σε ανταγωνιστικό επίπεδο παίζοντας και διασκεδάζοντας. Η αλήθεια είναι ότι το μπάσκετ στην ΕΣΚΑΣΕ έχει τεράστια δυναμική. Το βλέπουμε εδώ και αρκετά χρόνια με τα ταλέντα που αναδεικνύονται, όμως για να πάμε ένα βήμα παραπέρα χρειαζόμαστε μια πιο συντονισμένη προσέγγιση, που θα υποστηρίξει την ανάπτυξη των ακαδημιών και την ενίσχυση των τοπικών ομάδων. Κλείνοντας να πω κάτι που πιστεύω ακράδαντα, ένα σωματείο είναι σαν ένα δέντρο. Οι ακαδημίες του είναι οι ρίζες του και το αντρικό του τμήμα τα κλαδιά. Αν το δέντρο δεν έχει στέρεές ρίζες αργά ή γρήγορα θα πέσει..»
Διαβάστε επίσης…
Ακολουθήστε το stereasports.gr στο Google News για να έχετε έγκαιρη & έγκυρη τεχνική ενημέρωση
FOLLOW US
