Share

Τους βλέπουμε να… γλιστρούν στις στροφές με 300 χιλιόμετρα, να πατούν το γκάζι με ακρίβεια χειρουργού και να φρενάρουν σαν να χτυπούν τοίχο. Πίσω, όμως, από το θέαμα της Formula 1, κρύβεται μια εξοντωτική πραγματικότητα.

Ο κόσμος της Formula 1 συχνά παρουσιάζεται ως ένας λαμπερός, σχεδόν εξωπραγματικός χώρος ταχύτητας και τεχνολογίας. Λιγότερο γνωστό, όμως, παραμένει το τι πραγματικά σημαίνει να είσαι οδηγός στο κορυφαίο επίπεδο του μηχανοκίνητου αθλητισμού. Οι φυσικές απαιτήσεις που βιώνει κάθε πιλότος (διότι για πιλότους πρόκειται) κατά τη διάρκεια ενός Grand Prix προσεγγίζουν ή και ξεπερνούν αυτές αθλητών αντοχής, μαχητών ή ακόμα και στρατιωτών ειδικών δυνάμεων. Δεν πρόκειται για υπερβολή. Ο Βρετανός ειδικός στην ανθρώπινη απόδοση, Dr. Chris Tyler, έχει εξηγήσει ότι οι οδηγοί F1 εκτίθενται σε ακραίο θερμικό στρες που συγκρίνεται με στρατιωτικά σενάρια μάχης, εξ ου και η ανάγκη για στρατηγικές θερμικής προσαρμογής, όπως προθέρμανση σε θερμοθαλάμους και χρήση ειδικών cooling vests πριν τον αγώνα.

Η σωματική επιβάρυνση που υφίστανται οι οδηγοί είναι αντίστοιχη με εκείνη ενός επαγγελματία αθλητή σε διαρκή ένταση. Οι καρδιακοί παλμοί κατά τη διάρκεια ενός αγώνα κινούνται μεταξύ 170 και 190 χτύπων ανά λεπτό, αγγίζοντας στιγμιαία ακόμα και τους 200. Ο φυσιολόγος από την ομάδα της Red Bull Racing είχε αναφέρει σε συνέντευξή του στο «Formulapedia» ότι ο καρδιακός ρυθμός ενός οδηγού μοιάζει με αυτόν ενός μαραθωνοδρόμου, μόνο που η διάρκεια των αγώνων σε θερμικό και νοητικό επίπεδο κάνει την εξίσωση ακόμα πιο απαιτητική. Το σώμα χάνει σε κάθε Grand Prix κατά μέσο όρο 2 με 4 κιλά σε υγρά, ενώ σε πιο ακραίες συνθήκες ανάλογα με την πίστα, η απώλεια μπορεί να ξεπεράσει και τα 5 κιλά, οδηγώντας σε επίπεδα αφυδάτωσης που επηρεάζουν τη γνωστική ικανότητα έως και κατά 50%, σύμφωνα με ανάλυση του Desino Performance Lab (2023).

Οικονομική απόσταση ανάμεσα σε Λαρεντζάκη και Ολυμπιακό

Όλα αυτά συμβαίνουν σε ένα cockpit («καμπίνα» οδηγού) που ξεπερνά συχνά τους 50 βαθμούς Κελσίου. Ο οδηγός φοράει πλήρη αγωνιστική στολή από πυρίμαχα υλικά, κράνος πολλών κιλών και είναι δεμένος με εξοπλισμό που περιορίζει την κινητικότητα, αυξάνοντας την καταπόνηση. Οι G-δυνάμεις που δέχεται το σώμα του κατά τις στροφές ή το φρενάρισμα μπορεί να φτάσουν τα 5 με 6G, προκαλώντας φορτία της τάξης των 30-40 κιλών στον αυχένα, ο οποίος πρέπει να τα αντέξει χωρίς στήριξη. Γι’ αυτό και η προπόνηση για τους οδηγούς δεν αφορά απλώς αερόβια αντοχή, αλλά και στοχευμένη ενδυνάμωση αυχένα, κορμού και ποδιών. Σε άρθρο του F1 Chronicle, αναφέρεται πως το φρενάρισμα σε πολλές πίστες απαιτεί πίεση της τάξης των 150 κιλών στο πεντάλ με το αριστερό πόδι και αυτό επαναλαμβάνεται εκατοντάδες φορές σε κάθε αγώνα.

Η ψυχική κόπωση δεν υπολείπεται. Με χρόνους αντίδρασης που πρέπει να παραμένουν κάτω από 0,2 δευτερόλεπτα και συνεχείς αποφάσεις σε ταχύτητες που ξεπερνούν τα 300 χλμ/ώρα, το νευρικό σύστημα του οδηγού λειτουργεί στα όριά του. Πολλές ομάδες χρησιμοποιούν πλέον τεστ γνωστικής εγρήγορσης και ψυχικής αντοχής σε συνθήκες έντονου στρες, για να διασφαλίσουν ότι ο οδηγός διατηρεί τον έλεγχο του αγώνα σε κάθε στιγμή. Άλλωστε, κάθε λάθος μπορεί να κοστίσει όχι μόνο τον αγώνα, αλλά και την ασφάλεια.

Είναι σαφές ότι η Formula 1, πέρα από τις τεχνικές της προδιαγραφές, έχει μετατραπεί σε πεδίο μάχης της ανθρώπινης φυσιολογίας. Όπως σημειώνει η αναλυτική έρευνα της Desino Performance, ένας οδηγός F1 συνδυάζει τις φυσικές ιδιότητες ενός ποδηλάτη αντοχής, τη δύναμη ενός γυμναστή και την ταχύτητα νευρομυϊκής αντίδρασης ενός πιλότου μαχητικού αεροσκάφους. Και το εντυπωσιακό είναι ότι όλα αυτά τα διαχειρίζεται καθισμένος, σε μία καμπίνα μικρότερη από τηλεφωνικό θάλαμο, χωρίς διακοπή, με απόλυτη αυτοσυγκέντρωση και ακραία πίεση. Το μονοθέσιο ίσως είναι από τα πιο γρήγορα «μηχανήματα» στον κόσμο, αλλά ο οδηγός είναι το πιο σκληρά εκπαιδευμένο εξάρτημα πάνω του.

Διαβάστε επίσης…

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ