Όταν όλα τα ταλέντα παίζουν μαζί… ποιος θα τους κοντράρει;

Με αφορμή τη συζήτησή μου με τον coach Ηλία Τομαρά, στάθηκα ιδιαίτερα σε κάτι που είπε και θεωρώ ότι αξίζει να προβληματίσει κάθε άνθρωπο που ασχολείται με τις αναπτυξιακές ηλικίες στο μπάσκετ.

Στην πρόσφατη συνέντευξη με τον coach Ηλία Τομαρά, συζητήθηκε μεταξύ άλλων το σκέλος το θέμα της καθιέρωσης για περισσότερους αθλητές από το μπάσκετ της Στερεάς Ελλάδας. Αναφέρθηκε στο φαινόμενο όπου μία ομάδα συγκεντρώνει σχεδόν όλα τα ταλέντα της περιοχής, γεγονός που, αν το σκεφτούμε καλά, τελικά κάνει περισσότερο κακό παρά καλό στην εξέλιξη των παιδιών.

Πράγματι, όπως τόνισε και ο ίδιος, προπονητές έχουμε και μάλιστα ικανούς. Εκεί που φαίνεται να χωλαίνουμε είναι στον ανταγωνισμό. Και όταν λέμε ανταγωνισμό, εννοούμε τοπικά πρωταθλήματα Παίδων και Εφήβων, εκεί όπου υποτίθεται διαμορφώνονται χαρακτήρες και «χτίζονται» αθλητές.

Η λογική της «συγκέντρωσης δυνάμεων» σε μία ομάδα ίσως βγάζει… πρωταθλητές, αλλά όχι απαραίτητα καλύτερους παίκτες. Όταν ένα ταλαντούχο παιδί παίζει σε ένα σύνολο με ξεκάθαρη υπεροχή, χωρίς να συναντά πραγματικές δυσκολίες, χωρίς να δοκιμάζεται σε αγώνες απαιτητικούς (εντός της Στερεάς), τότε πού είναι η πρόοδος; Πώς θα «ψηθεί» όταν όλα έρχονται εύκολα;

Αυτό το φαινόμενο το βλέπουμε κάθε χρόνο να επαναλαμβάνεται. Το τοπικό πρωτάθλημα τελειώνει με έναν «περίπατο», αλλά όταν έρχεται η ώρα των τελικών φάσεων, με αντιπάλους από πιο ανταγωνιστικές περιοχές, η διαφορά είναι χαώδης, αν και λόγω καλής δουλειάς προπονητών υπάρχουν φορές που διαπιστώνονται θετικά δείγματα γραφής. Η αιτία, όμως της διαφοράς δυναμικότητας, αν μπορεί να τεθεί έτσι, είναι απλή. Εκεί τα παιδιά βελτιώνονται μέσα από την πρόκληση. Εδώ; Μόνο κερδίζουν.

Δεν λέω ότι δεν πρέπει να διεκδικούν οι ομάδες τίτλους. Ούτε πως τα παιδιά δεν πρέπει να χαίρονται με μια επιτυχία. Όμως αν αυτό γίνεται εις βάρος της προσωπικής εξέλιξης, τότε μήπως τελικά… τους στερούμε κάτι πιο σημαντικό; Την ευκαιρία να μάθουν να ανταγωνίζονται ισότιμα, να σέβονται τον αντίπαλο, να σηκώνονται όταν πέφτουν. Αυτά είναι που θα μείνουν.

Για μένα, αυτό είναι το στοίχημα των προπονητών και των συλλόγων. Όχι απλώς να φτιάχνουν καλές ομάδες, αλλά να δημιουργούν περιβάλλοντα που βγάζουν πιο ώριμους και προετοιμασμένους αθλητές. Και αυτό δεν γίνεται χωρίς ανταγωνισμό, χωρίς δυσκολίες, χωρίς «κόντρα».

H εύκολη νίκη ίσως γεμίζει το κύπελλο. Η δύσκολη διαδρομή όμως, γεμίζει τον αθλητή…

Διαβάστε επίσης…

• Η Μαρσέιγ έδωσε απαντήσεις για Ουναΐ
• Ράσταβατς: «Βρισκόμαστε κοντά σε κάποιες μεταγραφές, έπρεπε να πάμε στο Παγκρήτιο»
• «Στο… μάτι της ΑΕΚ ο Πάντοβιτς»
• «Ανοιχτό» του Σαραγόσα για Ολυμπιακό
• Μυστακίδης: «Έπαθα σοκ με την συμπεριφορά του Παναθηναϊκού»